Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, αυτή τη πρώτη μας μέρα στο παιδικό σταθμό. Νομίζω πολλές μανούλες έχουν βιώσει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και τις ίδιες σκέψεις με εμένα.  Αρχικά θα ήθελα να σας αναφέρω, πως είμαστε κάτοικοι του εξωτερικού και εδώ υπάρχει άλλη μέθοδος προσαρμογή. Σε αντίθεση με τους περισσότερους παιδικούς σταθμούς της Ελλάδας, εδώ η μαμά κάθεται μια εβδομάδα από μια με δύο ώρες με το παιδάκι της μαζί, για να προσαρμοστεί. Στη συνέχεια, τις επόμενες μέρες το παιδί κάθεται μια ώρα μόνο του, μετά δύο ώρες κοκ. Την πρώτη εβδομάδα λοιπόν που ήμασταν μαζί στο παιδικό σταθμό, όλα κυλούσαν πολύ ωραία. Το παιδί ήταν χαρούμενο, έπαιζε, γελούσε, συνέχεια…

Έρχεται η στιγμή που κάθε γυναίκα, είτε αποφασίζει, είτε πρέπει να αποθηλάσει για κάποιους προσωπικούς λόγους. Ξαφνικά της γεννιούνται πολλά ερωτηματικά, αγωνίες, φόβοι σχετικά με τον αποθηλασμό τόσο για τη σχέση μητέρας-παιδιού, όσο και για την υγεία της. Οι περισσότερες γυναίκες φοβόμαστε την μαστίτιδα, τόσο τις πρώτες μέρες του θηλασμού,όσο και του αποθηλασμού. Θεωρώ, πως κάθε γυναίκα όταν αποφασίσει να αποθηλάσει θα πρέπει να συμβουλευτεί το γιατρό της, είτε θέλει είτε δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χάπια. Εγώ σε αυτό το άρθρο θα σας αναφέρω τη δική μου εμπειρία αποθηλασμού με φυσικό τρόπο.  Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να αποθηλάσω μίλησα με τον οικογενειακό γιατρό (καθώς ζω στο εξωτερικό), ο γιατρός…

Ξεκινώντας το ταξίδι της μητρότητας θεωρούσα, πως το πιο δύσκολο πράγμα είναι ο θηλασμός.Eιδικά αν θέλεις πολύ να θηλάσεις. Μετά από δύο χρόνια θηλασμού και δύο αποτυχημένες προσπάθειες αποθηλασμού κατάλαβα πως ο αποθηλασμός είναι ακόμα πιο δύσκολος. Αναλογιζόμενη όμως τις δύο πρώτες προσπάθειες σκεφτόμουν “Γιατί δεν μπόρεσα να αποθηλασω;”. Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα, πως αν εγώ η ίδια δεν ήμουν αποφασισμένη ή το μωρό δεν ήταν έτοιμο, η προσπάθεια μου δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν αυτή τη φορά όλα ήταν αλλιώς. Αρχικά είχα ξεκινήσει να λέω συνέχεια στο παιδί μου μέρες νωρίτερα, πως το γάλα ξεκίνησε να χαλάει και μυρίζει (άλλωστε ήταν σε ηλικία που μπορούσα να κάνω…

Καθόμασταν τις προάλλες για καφέ με μία παρέα που δεν έχουν παιδιά. Το παιδάκι μας, όπως όλα τα παιδιά ξεκίνησε να γκρινιάζει, γιατί κουράστηκε. Ακούω ξαφνικά τη φράση “δώσε του και ένα χτύπημα στο ποπό για να ηρεμήσει, δεν θα πάθει τίποτα”. Το πρόσωπό μου και η γκριμάτσα μου τα είπε όλα. Παρόλαυτα συνέχισε ο άνθρωπος αυτός προσπαθώντας να με πείσει, ότι το ξύλο και η βία είναι ένας τρόπος συμμόρφωσης για ένα δίχρονο παιδάκι.Μου έλεγε, πώς και εμείς που φάγαμε ξύλο δεν πάθαμε και τίποτα. Ένα χτύπημα στο ποπό δεν είναι τίποτα.  Όχι παλιέ μου φίλε, γιατί από αυτή τη στιγμή είσαι παλιός φίλος για μένα.Ένα απλό χτύπημα στο…