Άλμα ανάπτυξης

Κάποιοι γιατροί τα αναφέρουν, κάποιοι δεν τα αναγνωρίζουν, κάποιοι λένε με βεβαιότητα «άλμα είναι θα περάσει»

Όπως και να έχει όλες προσέξαμε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους των μικρών μας πως υπήρξαν μέρες που ήταν πιο ανήσυχα από άλλες φορές. Αρνούνταν πεισματικά να κοιμηθούν, έτρωγαν με ανεξήγητη λαιμαργία και είχαν την απόλυτη ανάγκη για αγκαλιά. Αυτά τα διαστήματα παρατηρήθηκαν σε κάθε παιδί περίπου τις ίδιες εβδομάδες επομένως έχουμε πλέον στα χέρια μας πίνακες που κατά προσέγγιση αναφέρουν τις εβδομάδες αυτές που το παιδί θα έχει αυτή τη συμπεριφορά, θα βρίσκεται δηλαδή σε κάποιο άλμα ανάπτυξης

Τι είναι όμως το άλμα ανάπτυξης;

Κατά τη διάρκεια ενός άλματος ο εγκέφαλος του παιδιού γκρεμίζεται και ξαναχτίζεται από το μηδέν. Αν αυτή η πρόταση σε σόκαρε δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να αισθάνεται το παιδί σου που το ζει! Από τη στιγμή που γεννιόμαστε βρισκόμαστε σε μια συνεχή εξέλιξη που πραγματοποιείται σε σώμα και μυαλό. Το πόσο γρήγορα εξελίσσεται και μεγαλώνει το σώμα ενός μωρού μπορούμε να το διαπιστώσουμε όλοι με βεβαιότητα γιατί το βλέπουμε. Το μυαλό όμως; Ο εγκέφαλος; Κάθε φορά που το παιδί κατακτά ένα καινούριο επίτευγμα ο εγκέφαλος έχει αλλάξει σχεδόν μορφή!

Ο εγκέφαλός μας συνεχίζει να αλλάζει και να διαμορφώνεται καθ όλη τη διάρκεια της ζωής μας σύμφωνα με εμπειρίες που ζούμε, αποφάσεις που παίρνουμε, καθώς και από απρόοπτα γεγονότα που μας συμβαίνουν. Δημιουργούνται καινούριες κατευθύνσεις και συνδέσεις των νευρώνων που είναι ικανές να αλλάξουν τη μορφολογία του.

Ο εγκέφαλος λοιπόν είναι ένα εύπλαστο όργανο το οποίο διαμορφώνεται και εξελίσσεται διαρκώς.

Ο ρυθμός που αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν στα πρώτα χρόνια είναι πραγματικά εντυπωσιακός. Θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο αναλυτικά για τα επιτεύγματα των παιδιών ανάλογα με την ηλικία τους. Κάθε φορά που φτάνουν στο σημείο να κατακτήσουν ένα επίτευγμα, είτε αυτό είναι το κράτημα μιας κουδουνίστρας, ένα γέλιο με ήχο, ακόμα και μια καινούρια γκριμάτσα έχουν πρώτα δώσει μια μάχη. Η μάχη αυτή είναι το άλμα ανάπτυξης!

Κατά τη δύσκολη περίοδο ενός άλματος αυτό που εισπράττουμε εμείς είναι γκρίνια, κλάμα χωρίς κάποιον εμφανή λόγο, ανησυχία, ευερεθιστότητα, αυπνία, προσκόλληση, λαιμαργία. Αυτό που νιώθουν τα παιδιά είναι άγχος γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν τόσες αλλαγές, φόβο για το άγνωστο που βρίσκεται ένα βήμα μπροστά, και πολλά ακόμη άσχημα συναισθήματα.

Είναι πολύ λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι συμβαίνει μια μεγάλη αλλαγή μέσα τους.

Είναι εντελώς εκτεθειμένα σε αυτήν χωρίς να έχουν μηχανισμούς άμυνας να εκλογικεύσουν τα συναισθήματά τους και να καταφέρουν να τα διαχειριστούν από μονά τους. Σαν να ανοίγει ένα νέο παράθυρο στον εγκέφαλο τους και ξαφνικά να μπορούν να δουν περισσότερα πράγματα από πριν, να μπορούν να νιώσουν περισσότερα , να μπορούν να κάνουν και να πουν περισσότερα, όλα μαζί και στα ξαφνικά. Ο κόσμος όπως τον ήξεραν μέχρι τώρα αλλάζει δραματικά. Γκρεμίζεται και ξαναχτίζεται από την αρχή κάτω υπό νέες συνθήκες. Τίποτα δεν είναι ίδιο με πριν και δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο.

Τρομακτικό έτσι;

Αυτή είναι η μαγεία της εξέλιξης. Σε όλα αυτά που καλείται να διαχειριστεί ένα μωρό από την πέμπτη κιόλας εβδομάδα της ζωής του, το μόνο σημείο αναφοράς που δεν αλλάζει είναι η μαμά του. Αναγνωρίζει τη μυρωδιά της, το χάδι της, τους παλμούς της καρδίας της, αν θηλάζει το γάλα της. Όλα αυτά είναι πράγματα σταθερά και σίγουρα. Μια λίμνη ασφάλειας για το μωρό. Η μόνη του παρηγοριά είναι η αγκαλιά σου.

Μη στέκεσαι εμπόδιο στην πορεία του παιδιού σου, μη στέκεσαι απέναντι, παρ’ το αγκαλιά, καθησύχασε το, δώσε του το σταθερό έδαφος που χρειάζεται να πατήσει για να σηκωθεί.

Κουράγιο άλμα είναι θα περάσει

Rhombus

Στη προηγούμενη ζωή, ήμουν θαλασσοπόρος!