Κετελαπόνγκο

Ας διασκεδάσουμε λιγάκι και ας θυμηθούμε στιγμές των Απόκριων που έχουμε ζήσει!

Χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες έχω δει τον εαυτό μου ντυμένο πασχαλίτσα, πεταλούδα, παγώνι, και κάτι με φόρεμα μεταξύ βασίλισσας και σπανιόλας (ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν αυτή η στολή)!!!

Ακόμη θυμάμαι τα φτερά της πεταλούδας, μία υπέροχη φούστα από τούλι σε φανταχτερά χρώματα, που μου έραψε η γειτόνισσα και την στέκα με τις κεραιούλες της πεταλούδας που ήταν κάτι σαν στρογγυλές κόκκινες φαντεζί ντισκομπάλες. 

Είχαν έρθει τα ξαδέρφια μου ντυμένοι καουμπόηδες και αναρωτιόμουν… Μα καλά, εγώ τέτοια υπερθεά να μην έχω δίπλα μου πρίγκιπες και ιππότες και να έχω καουμπόηδες;; Ησύχασε καλέ, λέει τώρα η φωνή μέσα μου, πεταλούδα ήσουν ντυμένη, όχι η βασιλισσα της Αγγλίας! [Τώρα που είπα Αγγλία, να μην ξεχάσετε να διαβάσετε το άρθρο μου για τον γάμο του ξαδέρφου στην Αγγλία -όχι δεν ήταν ένας από τους καουμπόηδες].

Πετάριζα και πετάριζα και ακόμη θυμάμαι την υπέροχη χειροποίητη στολή μου. Τόσο υπέροχη που η μαμά μου… την χάρισε κάποια χρόνια αργότερα. Δε θυμάμαι που, αλλά τώρα είμαι εκνευρισμένη που το θυμήθηκα… Κράτα καλέ μαμά κανένα ενθύμιο! Ειδικά αυτό το χειροποίητο…

Επόμενη στολή… στολή παγώνι! 

Ένα γαλάζιο κορμάκι μακρυμάνικο, το φορούσα με χοντρό λευκό καλσόν, υφασμάτινη μάσκα που καλύπτει το μισό κεφάλι και μία υπέροχη ουρά με φτερά που σηκωνόταν προς τα πάνω, ακριβώς όπως τα παγώνια, αλλά σε γαλάζιο και χρυσό. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που φορούσα κορμάκι στο καταχείμωνο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ όμορφη στολή! Δεν θυμάμαι πως έφτασε στα χέρια μου, αλλά να την επέλεξα εγώ αποκλείεται!

Τώρα που το σκέφτομαι όλο ζωάκια με ντύνανε! Τι στο καλό, δεν τους ενέπνεα για βασίλισσα, για χαβανέζα, για ινδιάνα βρε αδερφέ! Κάτι σε άνθρωπο… 

Το παραβλέπω και συνεχίζω! 

Υπήρξε μια στολή με μωβ σκούρο φόρεμα και μια καπελαδούρα τεράστια! Τη φορούσα και ενώ πήγαινα σε πάρτι μασκέ ένιωθα λες και πήγαινα σε γαμήλια δεξίωση στο ισπανικό  παλάτι. Και αφού επιτέλους ντύθηκα κάτι ανθρώπινο, πηγαίνω στο πάρτι και βλέπω τους συμμαθητές μου ντυμένους ο ένας βαμπίρ, η άλλη τραυματίας, η άλλη ξωτικό, ο άλλος καλάθι σκουπιδιών (που φορούσε και μαύρη σακούλα)… Ρε παιδιά θα τρελαθώ!!! Και σαν να μην εφταναν όλα αυτά, είχα και τον αδερφό μου 4 χρονών που έκανε εμφάνιση ντυμένος μανιτάρι! (Εδώ είναι η στιγμή που η “μαμα” γίνεται “μάνα”) Ρε μάνα, πας καλά;;; Τα ζώα, φυτά πράγματα μας έχεις ντύσει, το έχεις καταλάβει; 

Τι να πω! 

Ημουν ήδη 9 χρονιών οπότε από εκεί και πέρα ντυνόμουν ό,τι ήθελα. 

Ακολούθησαν η χαβανέζα, η γιατρός, η γατούλα (είδατε τα ήθελα και εγώ), η πειρατίνα, η τραυματίας (αυτή την ιδέα την έκλεψα από τη συμμαθήτριά μου, το παραδέχομαι), η χίπισσα, pop art face, κ.ά…

Πάντως σε κάθε γιορτή το διασκέδαζα! Αυτή η εποχή έχει τα τραγούδια που αγαπώ.. Ακούγονται παντού! Υπάρχει χορός, γέλια, κονφετί… Χαμός! 

Βέβαια τα τελευταία χρόνια αυτό δεν υπάρχει, ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που επέλεξα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο… για να μην ξεχάσουμε ότι θα ξαναυπάρξουν εποχές που οι μάσκες θα είναι μόνο αποκριάτικες! 

Για πείτε μου όμως τώρα… 

Τι μου προτείνετε να ντυθώ φέτος; 

Γιατί όλο και με κάποιο “prop” θα κάνω εμφάνιση την Τσικνοπέμπτη στο γραφείο…