Μόνη στο σπίτι!

Πρωινό Σαββάτου!

Έχουμε συμφωνήσει με τον άντρα μου από την προηγούμενη ότι θα αφήσουμε τα παιδιά στα πεθερικά μου ώστε να ξεκινήσουμε να κάνουμε κούτες μιας και βρισκόμαστε σε φάση μετακόμισης (για την οποία θα σας μιλήσω αναλυτικά σε επόμενο άρθρο). Ξυπνάμε το πρωί και μετά από τις καθιερωμένες αγκαλιές και φιλιά με τα παιδιά, ξεκινάμε τη πρωινή μας ρουτίνα. Στη συνέχεια ντύνουμε τα παιδιά, ετοιμάζουμε τη τσάντα τους με τα ρούχα και τα φαγητά τους και μπαίνουν μαζί με τον άντρα μου στο ασανσέρ, τους αποχαιρετώ και κλείνω την πόρτα πίσω μου.
Κατευθύνομαι προς τη στοίβα με τις κούτες με το μυαλό συγκεντρωμένο στη μετακόμιση.

Ξαφνικά ένα κλικ γίνεται μέσα μου. Κοιτάω γύρω μου και παρατηρώ κάτι απίστευτο! Ησυχία! Για δες; Έτσι είναι; Δεν ήξερα! Εκείνη τη στιγμή το συνειδητοποίησα είναι αλήθεια! Είμαι μόνη στο σπίτι! Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό μετά από χρόνια!!!!

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να κλείσω τα μάτια και να απολαύσω αυτήν την ηρεμία που πλημμύριζε το δωμάτιο! Έμεινα εντελώς ακίνητη για δύο λεπτά και το μόνο που άκουγα ήταν η αναπνοή μου. Μετά το πρώτο σοκ συνήλθα και συνειδητοποίησα οτι μπορώ να κάνω ό,τι θέλω!!!!!

Άνοιξα αμέσως ραδιόφωνο και ξεκίνησα να κάνω καφέ!

Πρώτο τραγούδι i want to break free, αχ Freddie πως σε νιώθω αυτή τη στιγμή! Το δυνάμωσα όσο πιο δυνατά μπορούσα και συνέχισα να κάνω καφέ χορεύοντας και τραγουδώντας!
Έκατσα στη μεγάλη κουνιστή πολυθρόνα με τον καφέ στα χέρια χωρίς να με σηκώσει κανείς. Ήπια τη πρώτη γουλιά πήρα μία βαθιά ανάσα και λέω αχ αυτή είναι ζωή! Απόλαυσα τον καφέ μου σε κάθε γουλιά και μετά έκλεισα την μουσική και άνοιξα τηλεόραση.

Η τηλεόραση στο σπίτι μας ανοίγει με πρόγραμμα.

Ανοίγει κάποιες ώρες την ημέρα και τις ώρες που είναι ανοιχτή παίζει κυρίως παιδικά. Άνοιξα λοιπόν να δω τι παίζει μιας και έχω να δω σχεδόν 3 χρόνια! Η κατάσταση τραγική, οι επιλογές μου ήταν ανάμεσα σε σήριαλ του ’90 και χαζοπρωινάδικα. Επέλεξα να το αφήσω στα χαζοπρωινάδικα και ενημερώθηκα για ό,τι συμβαίνει στα reality που παίζονται αυτή τη περίοδο από τα οποία δεν παρακολουθώ ούτε ένα.

Και αφού μάζεψα ό,τι άχρηστη πληροφορία μπορούσα την έκλεισα και αποφάσισα να κάνω κάτι να φάω γιατί μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα φάει πρωινό!Έκανα ένα τοστ το οποίο συνόδευσα με… πατατάκια. Ναι, ντρέπομαι που το λέω αλλά όταν λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια.

Με το τοστ μου καθισμένη φαρδιά πλατιά στο κέντρο του σαλονιού, χαζεύοντας το κινητό ενώ ταυτόχρονα έπαιζε και η τηλεόραση διαφημίσεις άκουσα το ασανσέρ να ανεβαίνει!

Έφτασε ο σύζυγός μου φορτωμένος με κούτες κολλητική ταινία και αυτές τις φουσκίτσες που μανιωδώς σπάμε όλοι, με βλέπει σε μία κατάσταση αποσύνθεσης μπροστά στη τηλεόραση και μου λέει βλέπω σκοτώθηκες όσο έλειπα…. Κάπου εκεί το όνειρο τελείωσε και στρωθήκαμε στη δουλειά!

Η αλήθεια είναι οτι θα ήθελα να κάνω τόσα πράγματα αλλά σε τόσο λίγη ώρα ένας καφές και ένα πρωινό στη απόλυτη ησυχία ήταν ότι πρέπει. Για την επόμενη φορά προγραμμάτισα ζεστή σοκολάτα και βιβλίο!

Αλήθεια εσείς τι κάνετε όταν μένετε μόνοι στο σπίτι; Τι είναι αυτό που σας έχει λείψει περισσότερο και αναπολείτε από την εποχή που το είχατε απλόχερα;