Έρχεται η στιγμή που παίρνεις την απόφαση να κάνεις το μεγάλο βήμα, να πηδήξεις στο επόμενο στάδιο, να γίνει ο μεγάλος αποχωρισμός. Ήρθε η ώρα για τον παιδικό σταθμό! Ο καθένας για τους δικούς του λόγους κρίνει πότε είναι η κατάλληλη ηλικία για το παιδί του να περάσει στην επόμενη φάση. Όταν έρχεται εκείνη η ώρα μια αναστάτωση την νιώθουμε! Θέλουμε όλα να είναι τέλεια, να γίνει η προσαρμογή όσο γίνεται πιο ανώδυνα και φυσικά το περιβάλλον που θα περνάει τον χρόνο του το παιδί μας να είναι το κατάλληλο! Μην αγχώνεσαι, έχω κάνει όλο το τρέξιμο πριν από σένα για σένα, λοιπόν φτιάξε καφεδάκι, κάτσε αναπαυτικά και πάμε να…

Από τη μια ανυπομονείς να φτάσεις σπίτι, να δεις το αγγελούδι σου στο χώρο σου, να του δείξεις το καινούργιο του σπίτι, το σπίτι σας! Από την άλλη σε καταλαμβάνει ένα άγχος, φόβος! Αν αρχίσει να κλαίει; Αν πεινάσει; Πώς θα το καταλάβω; Πώς θα θηλάσει; Πώς θα πιάσει το μπιμπερό; Αν έχει πόνους; Αν ζεσταίνεται; Αν κρυώνει; Νυστάζει; Ή απλά θέλει αγκαλιά; Όσο είσαι στο μαιευτήριο οι μέρες κυλούν ομαλά, νιώθεις μια ασφάλεια. Μόλις φτάσεις σπίτι, αφήνεις τη καλαθούνα κάτω, παίρνεις το ακριβό αυτό πλασματάκι στην αγκαλιά σου και εκεί ίσως για πρώτη φορά συνειδητοποιείς πως η ζωή που είχες μέχρι τώρα, μόλις άλλαξε… μια για πάντα! Δυστυχώς όταν…

Σήμερα ήταν άλλη μία ημέρα, ένα πρωινό που πήγαμε με τη μικρή μου να κάνουμε τα καθημερινά μας ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Αγοράσαμε ότι χρειαζόμασταν για το μεσημεριανό φαγητό, και πήγαμε στο ταμείο να πληρώσουμε. Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά πάντα στο ταμείο έχει διάφορα μικροπράγματα που για κάποιο λόγο όλοι κάτι αγοράζουμε από αυτά. Αυτό που τράβηξε το ενδιαφέρον στη μικρή μου είναι κάτι μικρά αυτοκινητάκια και επειδή είναι λάτρης των αυτοκινήτων μου ζήτησε να της αγοράσω ένα. Την άφησα λοιπόν να διαλέξει οποίο ήθελε και το έβαλε στο καλάθι για να το πληρώσουμε. Η ταμίας καθώς χτύπησε όλα μας τα προϊόντα βλέπει και το αυτοκινητάκι και…

Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, αυτή τη πρώτη μας μέρα στο παιδικό σταθμό. Νομίζω πολλές μανούλες έχουν βιώσει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και τις ίδιες σκέψεις με εμένα.  Αρχικά θα ήθελα να σας αναφέρω, πως είμαστε κάτοικοι του εξωτερικού και εδώ υπάρχει άλλη μέθοδος προσαρμογή. Σε αντίθεση με τους περισσότερους παιδικούς σταθμούς της Ελλάδας, εδώ η μαμά κάθεται μια εβδομάδα από μια με δύο ώρες με το παιδάκι της μαζί, για να προσαρμοστεί. Στη συνέχεια, τις επόμενες μέρες το παιδί κάθεται μια ώρα μόνο του, μετά δύο ώρες κοκ. Την πρώτη εβδομάδα λοιπόν που ήμασταν μαζί στο παιδικό σταθμό, όλα κυλούσαν πολύ ωραία. Το παιδί ήταν χαρούμενο, έπαιζε, γελούσε, συνέχεια…

Έρχεται η στιγμή που κάθε γυναίκα, είτε αποφασίζει, είτε πρέπει να αποθηλάσει για κάποιους προσωπικούς λόγους. Ξαφνικά της γεννιούνται πολλά ερωτηματικά, αγωνίες, φόβοι σχετικά με τον αποθηλασμό τόσο για τη σχέση μητέρας-παιδιού, όσο και για την υγεία της. Οι περισσότερες γυναίκες φοβόμαστε την μαστίτιδα, τόσο τις πρώτες μέρες του θηλασμού,όσο και του αποθηλασμού. Θεωρώ, πως κάθε γυναίκα όταν αποφασίσει να αποθηλάσει θα πρέπει να συμβουλευτεί το γιατρό της, είτε θέλει είτε δεν θέλει να χρησιμοποιήσει χάπια. Εγώ σε αυτό το άρθρο θα σας αναφέρω τη δική μου εμπειρία αποθηλασμού με φυσικό τρόπο.  Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να αποθηλάσω μίλησα με τον οικογενειακό γιατρό (καθώς ζω στο εξωτερικό), ο γιατρός…

Ξεκινώντας το ταξίδι της μητρότητας θεωρούσα, πως το πιο δύσκολο πράγμα είναι ο θηλασμός.Eιδικά αν θέλεις πολύ να θηλάσεις. Μετά από δύο χρόνια θηλασμού και δύο αποτυχημένες προσπάθειες αποθηλασμού κατάλαβα πως ο αποθηλασμός είναι ακόμα πιο δύσκολος. Αναλογιζόμενη όμως τις δύο πρώτες προσπάθειες σκεφτόμουν “Γιατί δεν μπόρεσα να αποθηλασω;”. Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα, πως αν εγώ η ίδια δεν ήμουν αποφασισμένη ή το μωρό δεν ήταν έτοιμο, η προσπάθεια μου δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν αυτή τη φορά όλα ήταν αλλιώς. Αρχικά είχα ξεκινήσει να λέω συνέχεια στο παιδί μου μέρες νωρίτερα, πως το γάλα ξεκίνησε να χαλάει και μυρίζει (άλλωστε ήταν σε ηλικία που μπορούσα να κάνω…

Καθόμασταν τις προάλλες για καφέ με μία παρέα που δεν έχουν παιδιά. Το παιδάκι μας, όπως όλα τα παιδιά ξεκίνησε να γκρινιάζει, γιατί κουράστηκε. Ακούω ξαφνικά τη φράση “δώσε του και ένα χτύπημα στο ποπό για να ηρεμήσει, δεν θα πάθει τίποτα”. Το πρόσωπό μου και η γκριμάτσα μου τα είπε όλα. Παρόλαυτα συνέχισε ο άνθρωπος αυτός προσπαθώντας να με πείσει, ότι το ξύλο και η βία είναι ένας τρόπος συμμόρφωσης για ένα δίχρονο παιδάκι.Μου έλεγε, πώς και εμείς που φάγαμε ξύλο δεν πάθαμε και τίποτα. Ένα χτύπημα στο ποπό δεν είναι τίποτα.  Όχι παλιέ μου φίλε, γιατί από αυτή τη στιγμή είσαι παλιός φίλος για μένα.Ένα απλό χτύπημα στο…

Όταν ήμουν έγκυος έβλεπα διαφημίσεις με παιδιά, που κάθονταν στο αυτοκίνητο και έλεγα “αχ τι γλυκιά εικόνα”. Νόμιζα, πως τα μωρά λατρεύουν τις βόλτες με το αυτοκίνητο. Το δικό μου παιδί, όμως με διέψευσε στο 100%. Αξέχαστη πρώτη έξοδος! Η πρώτη μας ” έξοδος” με το αυτοκίνητο ( μετά την επιστροφή από το μαιευτήριο), ήταν στην παιδίατρο μας. Το αγοράκι μου έδωσε ρέστα στο κλάμα και εγώ ρέστα στο πανικό. Μια διαδρομή 5 λεπτών εμείς την κάναμε πάνω από 30 λεπτά, σταματήσαμε περίπου 5 φορές ( μην πω και παραπάνω). Λέγαμε θα συνηθίσει (που να ξέραμε οι δόλιοι). Περνούσαν οι μέρες, οι μήνες και όλα θύμιζαν την πρώτη έξοδο. Δεν…