Παππούς και γιαγιά, ένα δώρο στη ζωή μας!

Γιαγιά και παππούς. Δύο λέξεις τόσο μικρές κι όμως γεμάτες από αγάπη, φροντίδα, στοργή…

Ερχόμαστε σε αυτόν τον και το πρώτο πράγμα που γνωρίζουμε είναι η τεράστια αγάπη των γονιών μας, ποιος όμως θα το περίμενε ότι πέρα απ’ αυτήν υπάρχει μια άλλη αγάπη βαθύτερη, πιο ουσιαστική, πιο πολύπλευρη. Η αγάπη των παππούδων!

Δύο άτομα τα οποία μόλις έμαθαν ότι βρίσκεσαι στην κοιλιά της μαμάς σου σε αγάπησαν με όλο τους το είναι. Και μόλις γεννήθηκες και σε κράτησαν στην αγκαλιά τους; Πυροτεχνήματα παντού… Η ζωή τους πλέον είσαι εσύ, ένα μικρο ανήμπορο ανθρωπάκι το οποίο ήρθε να γεμίσει τα κενά τους και να τους δώσει τον ρόλο που επιθυμούσαν πάντοτε: της γιαγιάς και του παππού. Είσαι για αυτούς πια, ένα ακόμα παιδί τους.

Το σπίτι τους είναι το δεύτερό σου σπίτι, καθώς είναι αυτοί που σε φροντίσουν τις ώρες που οι γονείς σου εργάζονται. Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το περνάς στο σπίτι τους, ένα σπίτι το οποίο δύσκολα αποχωρίζεσαι, όταν είναι η ώρα να πας στο δικό σου μιας και αυτό το σπίτι είναι γεμάτο αγάπη, τρυφερότητα και πολύ φροντίδα.

Ας το παραδεχτούμε όλοι μας πως καμία δεν είναι καλύτερη μαγείρισσα από την γιαγιά μας. Τα φαγητά της είναι ίδια με της μαμάς, άλλα πιο νόστιμα. Κάθε φορά που η γιαγιά μπαίνει στην κουζίνα όλο το σπίτι γεμίζει μυρωδιές, μυρωδιές που σε κάνουν να μην μπορείς να περιμένεις την ώρα του φαγητού, και το πιο ωραίο; ποτέ δεν σε απογοητεύει. Βεβαίως και η μερίδα του φαγητού που σου αναλογεί είναι η διπλάσια από εκείνη με την οποία πραγματικά χορταίνει, ενώ όλη την ώρα σε ρωτάει αν θέλεις να φας ξανά. Και τέλος τα συρτάρια της κουζίνας που είναι γεμάτα από όλα εκείνα τα πράγματα τα οποία η μαμά σου απαγορεύει να φας.

Η γιαγιά είναι εκείνη η οποία βρίσκεται δίπλα σου σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αρρώστια, και κάνει τα πάντα για να αισθανθείς καλύτερα. Πονάει κι εκείνη μαζί σου ξέρεις, και σου προσφέρει την αγκαλιά της για να σε ανακουφίσει, μια τακτική η οποία πάντα είναι άκρως αποτελεσματική.

Πόση δύναμη και πόση αγάπη έχει αυτή η αγκαλιά;

Παρόμοιος με το ρόλο της γιαγιάς, είναι αυτός του παππού που έρχεται να ολοκληρώσει το παζλ. Αστείος, τρυφερός, δυνατός είναι λίγα από τα επίθετα που τον χαρακτηρίζουν. Είναι ο καλύτερός σου φίλος. Πιστεύει ασυζητητί σε σένα, στις δυνατότητές σου και πάντα το εκδηλώνει σε κάθε οικογενειακή σας συνάντηση.

Οι παππούδες είναι αυτοί που αποδεικνύουν ολοφάνερα τη φράση «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου», και την εφαρμόζουν καθημερινά. Είναι η πιο χαλαρή, πιο υποστηρικτική, πιο τρυφερή έκδοση των γονιών σου. Είναι αυτοί που σε κακομαθαίνουν αλλά πάντα με τον πιο γλυκό τρόπο, προκαλώντας όμως από την άλλη, μια μικρή αγανάκτηση στους γονείς σου.

Η γιαγιά και ο παππούς σου διηγούνται ιστορίες από όταν ήταν αυτοί μικροί ή πώς ήταν οι γονείς τους ή ακόμη και οι δικοί τους παππούδες. Μπορεί να μάθουμε αν ήρθαν από άλλη χώρα, από άλλη πόλη, τις παραδόσεις που έφεραν μαζί τους ή ακόμη κάποιες συνταγές που ακολουθούν την οικογένειά μας από γενιά σε γενιά.

Ακόμη είναι αυτοί οι οποίοι δίνουν τις καλύτερες συμβουλές, συμβουλές απλές, γεμάτες νόημα. Συμβουλές που μοιάζουν με των γονιών σου, αλλά με έναν μαγικό τρόπο είναι πιο αποτελεσματικές. Και οι τσακωμοί γίνονται με έναν γλυκό τρόπο, με έναν τρόπο που δεν αφήνει πίσω αρνητικά συναισθήματα. Σπάνια θα τους ακούσεις να υψώσουν φωνή τους, αφού αν το κάνουν, είναι πρώτα εκείνοι που στενοχωριούνται πιο πολύ από εσένα. Είναι υπερπροστατευτικοί και κάνουν τα πάντα για να σε δουν να χαμογελάς.

Είναι οι δεύτεροι γονείς σου και το αποδεικνύουν σε κάθε σου βήμα!

Η γιαγιά και ο παππούς λοιπόν αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι της οικογένειας μας, της ιστορίας μας.

Να τους αγαπάτε, να μην τους ξεχνάτε, να τους επισκέπτεστε… Να τους γεμίζετε με πολλές αγκαλιές και με πολλά φιλιά… Όπως λένε και οι ίδιοι κερδίζουν χρόνια έτσι (και νομίζω το εννοούν).

Κι όσο για εμάς, που δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε την γιαγιά ή τον παππού μας, να ξέρετε πως θα μείνουν αθάνατοι στο μυαλό μας μέσα από τις ιστορίες που μας διηγούνται για εκείνους οι γονείς μας και οι διάφοροι συγγενείς μας. Δεν θα ξεχαστούν ποτέ! Γιατί, όπως λένε, κάποιος πεθαίνει, μόνο όταν παύεις να τον θυμάσαι.

Όπως ανέφερα παραπάνω δεν έχω γνωρίσει κανέναν παππού ή γιαγιά, Είμαι όμως μαμά ενός 2χρονου κοριτσιού το οποίο μεγαλώνει με τους παππούδες της. Στα μάτια της λοιπόν καταλαβαίνω τι σημαίνει αυτή η “παραπάνω αγάπη”.

Γράψτε μου κάτω στα σχόλια την πια γλυκιά ανάμνηση που έχετε από τους παππούδες σας.