Μια συγγνώμη στο παιδάκι μου
Αυτό το άρθρο θέλω να το αφιερώσω στο παιδί μου, τη μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου, στο θαυματάκι μου και καλύτερο μου φίλο.
Σε εσένα παιδί μου,που κάποιες φορές η κούραση μου, κάποιες φορές η στεναχώρια μου και άλλες τα άγχη μου, αναγκάστηκες, να με ακούς να σου υψώνω την φωνή. Σε εσένα που το μόνο που ήθελες ήταν να παίξω μαζί σου. Να κάνουμε παρέα μια σκανδαλιά. Να πάμε μια βόλτα. Και εγώ από την άλλη βουτηγμένη στη καθημερινότητα,στην καθημερινότητα που μας συνεπαίρνει, περνούσα δικές μου δύσκολες στιγμές. Κάποιες φορές σε μάλωνα χωρίς να φταις. Μα έτσι δεν είμαστε οι άνθρωποι; Με αδυναμίες, ελαττώματα και πολλές φορές λυγίζουμε.
Σημασία δεν έχει όμως να λυγίζουμε και να πέφτουμε, αλλά να έχουμε κάποια κινητήρια δύναμη και η δύναμη μου είσαι εσύ. Εσύ, που μπορεί να έχω λυγίσει, να σου έχω φωνάξει και από τις τύψεις και τη στεναχώρια, να κλαίω. Όμως βυθισμένη στη στεναχώρια μου και εσύ στη δική σου, καθώς σε μάλωσα, με την αθώα σου ψυχή,με τα μάτια σου γεμάτα γαλήνη με αγκαλιάζεις και μου λες “μαμά μην κλαις”. Και όταν σε ρωτώ “μ αγαπάς” μου απαντάς “πολύ μαμά”. Σε εσένα που δεν μου κρατάς θυμό, ούτε κακία που σε μάλωσα, αλλά αναζητάς την αγκαλιά μου, τη στοργή μου. Σε εσένα που σου είπα “συγγνώμη ψυχή μου δεν θα σέ ξαναμαλωσω” και είπες ” ναι μαμά, πάμε να παίξουμε τωλα (όπως λες και εσύ)”.
Αυτό το άρθρο το αφιερώνω σε εσένα που με κάνεις καλύτερο άνθρωπο.
Άνθρωπο που αναγνωρίζει τα λάθη του, μαθαίνει να ζητάει συγγνώμη. Άνθρωπο που βάζει τον εγωισμό σε δεύτερη μοίρα. Σε εσένα που η καρδιά μου λιώνει σε κάθε σου βλέμμα, σε κάθε αγκαλιά, σε κάθε σου φιλί. Σε εσένα σκανδαλιάρη μου, που σου υποσχέθηκα, πως θα είμαι η μαμά για την οποία θα είσαι πάντα περήφανος και θα σε μεγαλώσω με πολύ αγάπη.
Μην ξεχάσεις ποτέ θαυματάκι μου, πάντα θα σε αγαπώ μέχρι τον ουρανό (που λες και εσύ)!
Λατρεύω τα ταξίδια!
